skip to main |
skip to sidebar
Simone van der Vlugt begon haar schrijversloopbaan met historische jeugdromans. Haar thrillers betekende haar doorbraak bij het grote (volwassen)publiek. Met haar thrillers oogst ze veel succes bij het grote publiek, ze won de NS Publieksprijs en iedere thriller wordt een bestseller. Een paar jaar geleden keerde Simone van der Vlugt terug naar haar roots. Ze schreef Jacoba, dochter van Holland, een historische roman, deze keer niet voor kinderen maar voor volwassenen.
Rode sneeuw in december, haar tweede historische roman speelt zich af tijdens de vooravond en het begin van de Tachtigjarige Oorlog.
Lideweij Feelinck, dochter van een rijke lakenfabrikant in Leiden, wordt verliefd op de jonge arts Andries Griffioen. Haar vader, een overtuigd katholiek, is fel gekant tegen de relatie omdat Andries Lutherse sympathieën heeft. Lideweij wordt gedwongen te kiezen tussen haar vader en haar geliefde. Ze besluit met Andries mee te gaan naar Breda. Op dat moment bivakkeert Willem van Oranje met zijn leger in Breda. Andries komt in dienst van Willem van Oranje als arts, zowel van Willem van Oranje en zijn gezin, als van het leger. Lideweij en Anna, vrouw van Willem, zijn alle twee in verwachting van hun eerste kind en dat schept een band. Nadat het politieke klimaat drastisch is gewijzigd, vertrekken Willem van Oranje en Lideweij en Andries met hun beider gezinnen. Andries kan in Naarden stadschirurgijn worden. Er volgen een paar gelukkige jaren voor het gezin, onwetend van het noodlot dat hen te wachten staat.
Simone van der Vlugt is er in geslaagd veel geschiedenisfeiten in het boek te verwerken zonder dat het verhaal verliest aan spanning. Het boek heeft een goede balans tussen de historische feiten en een mooi verzonnen verhaal. Nergens is het boek dor en droog geworden. Integendeel: ze brengt de geschiedenis tot leven met haar vlotte pen.
Het verhaal schakelt moeiteloos en vloeiend heen en weer tussen Lideweij, haar dochter Isabella en Willem van Oranje. Rode sneeuw in december legt de nadruk op de mens Willem van Oranje, in plaats van de prins en legeraanvoerder. Interessant om het overbekende verhaal vanuit een ander gezichtspunt te lezen. Deze keer niet de aanvoerder en zijn wapenfeiten, maar een twijfelende man die niet weet waar hij goed aan doet, welke kant hij moet kiezen en vooral zijn kinderen mist.
Moeder Lideweij en dochter Isabella zijn twee Hollandse vrouwen, die een paar eigenschappen delen, zo zijn ze alle twee nuchter, pragmatisch en staan ze stevig in hun schoenen. Overtuigend zet Simone van der Vlugt ze neer en laat zien hoe ze sterker worden van tegenslag en verdriet en niet bij de pakken neer blijven zitten. Het zijn duidelijk vrouwen uit de 16e eeuw en niet uit de 21e eeuw. Dat blijkt vooral uit de opvattingen omtrent liefde en huwelijk. In de 16e eeuw kon er niet altijd uit liefde getrouwd worden. Het kon dan gebeuren dat een man zich met een andere vrouw verloofde dan met de vrouw waar hij verliefd op was. De vrouwen in het verhaal hebben hier begrip voor, zelfs als het hen overkomt.
Naar mijn mening is Rode sneeuw in december het beste boek dat Simone van der Vlugt ooit heeft geschreven. Haar thrillers zijn spannend, vlot geschreven en ga zo maar door. Terechte bestsellers. Rode sneeuw in december gaat echter verder waar haar thrillers ophouden. De personages krijgen meer ruimte om goed uit de verf te komen, het verhaal heeft meer diepgang, de stijl en de toon kloppen helemaal en het boek nodigt uit om zelf ook weer het geschiedenisboek open te slaan en meer te lezen over de Tachtigjarige Oorlog.
Wat hebben Anouk, een gezondheidsfreak, Mercedes, een Colombiaans hoertje en Mercedes, een doorgedraaide Pool met elkaar te maken? Op het eerste gezicht niets, het zijn drie heel verschillende mensen die vlak bij elkaar wonen of werken en desondanks in een compleet andere wereld leven. Suzanne Hazenberg slaagt erin over deze drie mensen een samenhangend boek te schrijven dat én geloofwaardig én spannend is.
Eet! begint weinig subtiel met de mededeling dat Marèk Ozella vermoord heeft. Later zal blijken dat Ozella zijn zus is en dat er iets goed mis is met Marèk. Het ontbreekt hem aan van alles: geld, werk, vrienden, een net huis maar vooral aan geweten en fatsoen. Hij is niet in staat zijn seksuele en moordlustige driften te beheersen en leeft zich uit op wie de pech heeft hem tegen te komen.
Het zit Mercedes niet mee in het leven. Ze is net als zo velen een slachtoffer van vrouwenhandel. Al op jonge leeftijd moeder geworden, tegen wil en dank. Nu is zij hier en haar zoontje daar, omdat zij geld nodig had om het ziekenhuis te kunnen betalen voor haar zus. De gedachte aan haar zoontje houdt haar op de been. Voor hem doorstaat ze vele mishandelingen en vervelende klanten. Eén klant is het ergst. Hij dwingt haar te eten en kickt daar op.
Anouk heeft ook iets met eten. Ze is geobsedeerd door gezond eten. De hele dag is ze bezig met eten of eigenlijk niet eten, want steeds meer levensmiddelen vallen bij haar af omdat die toch niet gezond zouden zijn. Haar vriend Joost trekt het niet meer, vooral niet nu het etentje met zijn ouders in een sjiek restaurant steeds dichterbij komt.
De levens van Anouk, Marèk en Mercedes raken met elkaar vervlochten op een gruwelijke manier. Zonder al te veel te willen onthullen, heeft het alles met eten te maken. Anouk wordt op Danteske wijze gestraft voor haar obsessie met gezond eten.
Het heen en weer springen tussen Anouk, Marèk, Mercedes en af en toe Joost geeft extra spanning. De nadruk van het verhaal ligt op Anouk en Joost. Hun karakters zijn het beste uitgewerkt en komen het best tot leven. Marèk is ronduit een vieze engerd, jammer dat Hazenberg afstand van hem lijkt te nemen wanneer zijn gruwelijke daden een hoogtepunt bereiken. Het was mooi geweest om juist dan in zijn huid te kruipen en meer over zijn diepere motieven en echte beweegredenen te vertellen. Nu blijft het net aan het oppervlak drijven.
De angst van de slachtoffers is wel uitermate beklemmend beschreven. Naarmate het verhaal vordert stijgt de spanning hierdoor tot het punt dat de lezer nagelbijtend in de stoel zit, snel lezend naar het onvermijdelijke einde. Een daverend slot, geen overbodig napraten over de gebeurtenissen en wat er na nog allemaal volgde. Dat laat Suzanne Hazenberg gelukkig over aan de fantasie van de lezer.
Suzanne Hazenberg beschrijft de psychopathische uitspattingen van Marèk uiterst plastisch. Eet! is hiermee een boek voor lezers met een sterke maag. En zorgt ervoor dat de lezer de rest van de dag met een hele andere blik naar het dagelijks eten en de functie daarvan kijkt.
De recensie is ook te lezen op http://www.ezzulia.nl/
Het vorige boek van George Pelecanos, Tuinier van de nacht, werd door zowel Het Parool, de Volkskrant als het Algemeen Dagblad uitgeroepen tot thriller van het jaar. Dat schept hoge verwachtingen bij de lezer van Het aandeel, het nieuwste boek van Pelecanos. En om alvast deze spanning weg te nemen: Pelecanos is er in geslaagd een thriller te schrijven die zijn vorige overtreft.
Het aandeel is het eerste deel in een nieuwe serie rond Spero Lucas, een ex-marinier die in Irak was gelegerd. Na terugkomst in Amerika is hij voor zichzelf begonnen en knapt hij klusjes op voor een strafrechtadvocaat. Bijvoorbeeld aantonen dat een politieagent een vals getuigenis heeft afgelegd na de arrestatie van twee jongens die verdacht werden van autodiefstal. De vader van een van de jongens zit in de gevangenis wegens drugshandel, en hij vraagt Lucas de diefstal van grote pakketten drugs voor hem op te lossen. Lucas moet de pakketten opsporen in ruil voor een aandeel in de straatwaarde. De zaken gaan niet helemaal zoals gepland, wanneer twee jonge loopjongens worden doodgeschoten. Lucas wil desondanks de klus afmaken, vooral vanwege zijn aandeel, maar vraagt zich af hoe hoog de prijs zal zijn die hij er moet voor betalen.
Spero Lucas is op jonge leeftijd geadopteerd door een Grieks echtpaar, dat ook nog twee andere jongens heeft geadopteerd en een biologische dochter heeft. Adoptiebroer Leo geeft Engelse les op een high school. Hij probeert moeilijke jongens aan ’t lezen en leren te krijgen en ze ondertussen iets over het leven te leren. De broers hebben een hechte band, al begrijpen ze elkaars leven niet. Ze proberen ieder op hun eigen manier goed te doen en iets van het leven te maken.
Tijdens zijn onderzoek gaat Spero Lucas systematisch te werk. Het aandeel is ook in dit opzicht een actueel boek want Lucas maakt uitgebreid gebruik van vele handige apps op zijn iPhone. Lucas is een goed getrainde man, die als marinier veel heeft gezien en meegemaakt. Daarnaast is hij een gezonde jongeman met oog voor vrouwelijk schoon, waar hij graag en vaak het bed mee deelt. Het is geen domme man, al maakt hij af en toe inschattingsfouten, zowel over vrouwen als over criminelen. Het maakt van hem een menselijke held.
Het boek is geschreven in de typische, strakke stijl van Pelecanos. De uitgebreide filmische beschrijvingen van straten en wijken lijken overbodig tot het kwartje valt bij de lezer. Het is de manier waarop marinier Lucas rondloopt en rondrijdt. Altijd bewust van de omgeving waar hij is en inschattingen makend van mogelijk gevaar. Hij wil de dingen overzichtelijk maken voor zichzelf en tekent daarom van alles plattegronden in zijn notitieboekje.
Net als zijn vorige boeken is Het aandeel zowel een literaire thriller als een sociale roman te noemen. Tussen de regels door praat Pelecanos de lezer bij over de huidige stand van zaken in Washington DC. Het is er nu beter dan het ooit was. De criminaliteit is gedaald, veel inwoners hebben het nu beter. Zo is het risico vermoord te worden stukken gedaald. Desondanks zijn er nog steeds slechte buurten, al gaat het stapje voor stapje de goede kant op.
Zoals een goede tekenaar met een paar potloodstrepen een tekening van iemand kan maken waarin het karakter goed te zien is, zo heeft Pelecanos genoeg aan een paar woorden om een personage tot leven te wekken en diens karakter beschrijven. De dialogen zijn fantastisch, daar kan menig thrillerschrijver nog wat van leren. Af en toe sijpelt er wat humor door, bijvoorbeeld in de gebbetjes die Lucas en zijn broer met elkaar maken. Pelecanos gebruikt net als in zijn vorige boeken de muziek waar de personages naar luisteren en de films die ze hebben gezien om een tijdsbeeld neer te zetten.
Het aandeel verdient vijf sterren: een voor de strakke schrijfstijl, een voor de levensechte personages, een voor de realistische dialogen, een voor de actualiteit en de laatste is voor het geweldige verhaal.
Deze recensie is ook te lezen op http://www.crimezone.nl/
