Een kwestie van vertrouwen van Donna Leon helpt tegen heimwee naar Venetië

Op een paar oudere titels na, heb ik alle boeken van Donna Leon gelezen. Zij zet in haar boeken hoofdpersoon Guido Brunetti, zijn gezin, familie en collega's zo realistisch neer dat ze echt tot leven lijken te komen. Iedere keer als ik in Venetië kom heb ik de neiging naar de Questura te gaan om te kijken of Brunetti tijd heeft voor een lunch. De nieuwe boeken lees ik inmiddels als een soort brief van een verre vriend uit Venetië.
Daarnaast ben ik dankzij de boeken van Donna Leon meer gaan begrijpen van hoe de Italiaanse samenleving in elkaar zit. Hoe dingen daar geregeld worden, officieel en officieus. Hoe het kan dat een tv-baas tevens ministerpresident is, over wiens duistere contacten openlijk gesproken wordt. En het vertrouwen van Italianen in de overheid, pers en politie.
Bovenstaande thema's komen allemaal aan de orde in Een kwestie van vertrouwen, het nieuwste boek van Donna Leon. Guido Brunetti gaat hierin op onderzoek uit naar corruptie bij de rechtbank. Zijn vriend en collega Vianello is naast zijn gewone politiewerk druk met het uitzoeken waar het geld van zijn tante heengaat. Komt het terecht in de handen van een echte waarzegger of is deze toch een oplichter?
Net als haar vorige boeken is ook Een kwestie van vertrouwen geen gewone politieroman. Het draait slechts gedeeltelijk om whodunnit. Whatreallyhappened en whydunnit is veel belangrijker. Het verhaal wordt op een rustige manier verteld, geen pageturner of nagelbijtende spanning maar dat hoeft ook niet. Een kwestie van vertrouwen is om langzaam van te genieten. En het verhaal heeft genoeg spanning in zich om toch vooral te willen doorlezen en de raadsels te willen oplossen samen met Brunetti en Vianello.
Een kwestie van vertrouwen is heerlijk vakantieleesvoer of om te lezen als je heimwee hebt naar Venetië.

De geheime boekenclub: een pageturner met een originele invalshoek

De afgelopen jaren zijn er veel thrillers verschenen in navolging van Dan Brown's bestsellers De Da Vinci code en Het Bernini mysterie. Veelal pageturners met een ingewikkelde plot, veel achtervolgingen, good guys, bad guys, een liefdesverhaaltje en dit alles overgoten met een historisch sausje. De meesten hiervan waren hooguit een slap aftreksel. Slechts enkelen wisten een originele draai aan dit genre te geven.
Een daarvan is De geheime boekenclub van Gayle Lynds. Het is een onvervalste pageturner met een originele invalshoek. De traditonele rollen van good guys en bad guys zijn deze keer omgedraaid. Aan de goede kant staan deze keer agenten van allerlei geheime Amerikaanse (inlichtingen)diensten. In de meeste thrillers zijn dit toch vooral mensen die beslist niet te vertrouwen en zeker niet al te slim zijn. De rijke, goed opgeleide slechteriken hebben zich verenigd in een exclusieve boekenclub en gaan geen moord of andere misdaad uit te weg om de boekenclub zo geheim mogelijk te houden.
In De geheime boekenclub draait alles om de al dan niet verloren gegane Gouden Bibliotheek van Ivan de Verschrikkelijke, de Russische tsaar uit de 16e eeuw. Voor de verandering is een van de belangrijkste hoofdrollen voor een vrouw, Eva Blake, conservator van oude boeken. Na een verblijf van een paar jaar in de gevangenis wegens vermeende doodslag op haar man, wordt zij er uit gehaald voor een opdracht voor de CIA: vind de Gouden Bibliotheek. Samen met Judd Ryder, een voormalig medewerker van de militaire inlichtingendienst, wiens vader Jonathan Ryder vermoord werd waarschijnlijk vanwege zijn kennis over de GB. Op de achtergrond helpt Tucker Andersen, vriend van Jonathan Ryder, officieel in dienst van de CIA en off-the-record voor een meer geheime Amerikaanse inlichtingendienst.
De zoektocht begint tijdens een expositie in het British Museum in Londen, waar Eva een onverwachte ontmoeting heeft die haar bijna het leven kost. Judd weet haar maar net op tijd te redden. Wat volgt is een adembenemende rit door Europa. Eva en Judd gaan op zoek naar de Gouden Bibliotheek en proberen tegelijkertijd uit handen te blijven van de slechteriken die er alles aan doen om ontdekking te voorkomen. Meer onthullen zou een spoiler worden en dat wil ik niet.
Wel kan ik vertellen dat De geheime boekenclub goed geschreven is, het leest heerlijk weg. Ik heb het boek in een adem uitgelezen, zo spannend vond ik het. Het wisselen van perspectief tussen de good guys (en girl) en de bad guys verhoogde de spanning aanzienlijk. Het boek zou zich uitstekend lenen om verfilmd te worden, dankzij de filmische manier van schrijven. De scènes zag ik tijdens het lezen al voor me. Het gegeven van een geheime bibliotheek met alleen maar prachtige, verloren gewaande, manuscripten sprak mij als fanatieke lezer én historica erg aan. De geheime boekenclub is zeker geen dertien in een dozijn thriller maar stijgt daar naar mijn mening boven uit mede door de originele invalshoek.
Overigens heeft de schrijfster achterin het boek een interessant stuk geschreven over de achtergrond van de Gouden Bibliotheek. Deze heeft echt bestaan en het is tot op de dag van vandaag niet duidelijk of die nog bestaat en zo ja waar die zich bevindt of waar de boeken uit die bibliotheek zijn gebleven.

Verrassend goed: De kleur van het licht van Franck Thilliez

Uitgeverij Poema Pockets bedacht een leuk nieuw concept: De zeven zonden serie. De zeven hoofdzonden zijn: wraak, lust, gulzigheid, hebzucht, gemakzucht, jaloezie en hoogmoed. Bij iedere zonde werd een passende titel gezocht.
Bij 'wraak' hoort De kleur van het licht van Franck Thilliez. De achterflap van het boek beschrijft wraak (Ira) als genoegdoening door het ondervonden onrecht bij de dader te herhalen. Na lezing kan ik alleen maar beamen dat De kleur van het licht een goede keuze was. De zonde wraak wordt treffend beschreven en uitgelegd in deze korte thriller.
Het boek begint met een claustrofobische opening, te vergelijken met De bewoonde wereld van Nicci French, maar dan met meer horror-achtige elementen.
Een man wordt wakker en weet niet waar hij is. Stukje bij beetje ontdekt hij dat hij gevangen zit in een donkere grot. Zijn enkel zit vast aan een ketting. Geen eten of drinken te bekennen. Wel zit er nog iemand in de grot, met een grote helm op zijn hoofd die niet af kan. Dan komen de wederzijdse vragen. Wie ben jij? Waarom zijn wij hier? Hoe komen we hier weer uit?
Erg beklemmend om te lezen, zelfs als je zelf geen last heb van claustrofobie. Het verhaal wordt extra spannend omdat het geheel vanuit de onwetende geketende man is geschreven. In de grot kijkt de lezer uitsluitend door zijn ogen. En voelt hij de angsten van de man, terwijl hij langzaam inzicht krijgt in wat er gebeurd is.
Zonder verder al te veel te willen onthullen kan ik niet anders zeggen, dan dat de uitwerking van de zonde wraak in het verhaal zelfs nog beter was dan ik verwacht had. Het is duidelijk dat wraak meestal onverwacht komt. En dat berouw na de zonde volgt.
De kleur van het licht is goed geschreven, geen literaire hoogvlieger maar dat hoeft ook niet. Het is een echte pageturner, leest snel weg en blijft spannend tot het einde.
Ben benieuwd naar de andere 6 boeken in de serie: ik hoop dat die ook zo goed zijn! Ook zou ik wel eens een ander boek van Franck Thilliez willen lezen.