zondag 16 januari 2011

Verloren zoon van Lieneke Dijkzeul: een echte literaire thriller

De boeken van Lieneke Dijkzeul blijven verrassen en de kwaliteit is constant. Dit lijkt een tegenstelling maar is het niet. In haar thrillerreeks over Paul Vegter is geen minder deel te vinden. Wel zijn het vier verschillende boeken wat betreft plotontwikkeling, onderwerpen en thema's.
Aan Paul Vegter en zijn collega's Talsma, Brink en Renée in Verloren zoon de taak om de gruwelijke moorden op twee weinig sympathieke slachtoffers op te lossen. De een is een gepensioneerde militair die obsessief bezig is om zijn lichaam in topconditie te houden. Zijn vrouw beschouwt hij als een huissloof. Het andere slachtoffer is een huisarts die zich meer bekommerd om zichzelf, status en geld dan om zijn patiënten. Twee moorden in korte tijd in een kleine stad: toeval of is er een verband?
Elders in de stad wil Ferry zich ontworstelen aan het criminele web waarin hij verstrikt zit. Hij wil zijn leven weer in eigen hand nemen. Maar eerst wil hij wraak nemen.
In Verloren zoon vallen de complexe relaties op: tussen vader en zoon, man en een veel jongere vrouw, dominante man en onderdanige vrouw, vader en dochter.
De vader en de zoon raken elkaar kwijt in hun verdriet om het verlies van hun zoon/broer. Ze leven langs elkaar heen. Verachtten elkaars manier van leven zonder te zien dat ze meer delen en meer op elkaar lijken dan ze denken.
Paul Vegter heeft iets van een relatie met collega Renée. Renée is net zo oud als zijn dochter. Vegter raakt in verwarring, zonder dat hij het in eerste instantie doorheeft. De relatie gaat wringen, want welke plek neemt Renée in. Een vervangster van zijn overleden vrouw? Een nieuwe dochter? Of toch een nieuwe relatie?
Lieneke Dijkzeul analyseert deze relaties heel nauwkeurig. Zakelijk zonder kil te worden. Warm en betrokken zonder sentiment. En precies genoeg woorden, niet te veel en niet te weinig. Het lijkt wel of Lieneke Dijkzeul alle woorden en zinnen zorgvuldig op een weegschaaltje weegt alvorens ze op te schrijven.
Er zijn thrillerauteurs die zo mooi schrijven dat de plot, het pageturnergehalte en de bijbehorende spanning in gevaar komt. Gelukkig is daar bij Lieneke Dijkzeul geen sprake van.
Verloren zoon roept een dubbele reactie op bij de lezer. Enerzijds snel door het verhaal heen willen jagen om te weten hoe het verder gaat. Anderzijds genieten van de mooie observaties, beschrijvingen en het taalgebruik.
Verloren zoon is een spannende goedgeschreven, echte literaire thriller. Het zou mooi zijn na de vele nominaties voor haar eerdere boeken als Lieneke Dijkzeul voor Verloren zoon een mooie prijs in ontvangst zou kunnen nemen: de Gouden Strop of de Diamanten Kogel. Het boek verdient het zeker.

Dwaalgast van Pim Faber: ruwe bolster, blanke pit

Auteur Pim Faber en hoofdpersoon Max Muizelaar in Dwaalgast lijken hetzelfde type man te zijn: ruwe bolster, blanke pit. Beide mannen hebben veel van de wereld gezien, zowel mooie zaken als dingen die het daglicht niet verdragen. Ook hebben ze alle twee in meerdere opzichten een ruwe bolster, wat betreft uiterlijk en taalgebruik. Dat laatste was wel even wennen bij het lezen van Dwaalgast. Op z'n zachtst gezegd is het nogal grof.
De blanke pit toont zich bij Pim Faber in zijn werk als verslaggever voor het tv-programma Vermist. Hij zette alles op alles om achter het lot van vermiste mensen te komen. Zijn speurtochten voerden hem over de gehele wereld. Bij Max Muizelaar is het niet veel anders. Hij blijft in Dwaalgast onvermoeibaar zoeken naar de 7-jarige Bobbie Dorenbosch, zoontje van een vriendin van Max. Zelfs als de politie hem zegt zijn onderzoek te staken, gaat hij gewoon door.
Max Muizelaar is een voormalig zeeman, die op het terrein van een jachthaven een zeemanskroeg annex restaurant en een winkel in scheepsartikelen heeft. Hij runt zijn zaken samen met een Chinese vriend waarmee hij de wereldzeeën heeft bevaren. Bij zijn zoektocht naar Bobbie wordt Max bijgestaan door deze Chinese zakenpartner, zijn familie en een vage jonge junk met geweten. Wat volgt is een adembenemende race tegen de klok. Zijn ze op tijd om Bobbie's leven te redden? De spanning wordt verhoogd door korte stukjes tussendoor van de kidnapper van Bobbie en van Bobbie zelf.
Dwaalgast is rauw en goedgeschreven. Een echte mannenthriller, zonder overbodige poespas of fijngevoeligheid. Wel jammer dat op ongeveer driekwart van het boek het voor de lezer duidelijk is wie de dader is. Dat haalt veel van de zorgvuldig opgebouwde spanning weg. Blijft nog over of Bobbie gevonden gaat worden en of hij dan in leven is of niet. In de allerlaatste alinea heeft Pim Faber nog een verrassende uitsmijter, die de lezer met een tevreden gevoel achter laat.

donderdag 13 januari 2011

Julia van Anne Fortier: gesmuld van de intriges en geheimen

De roman Julia van Anne Fortier combineert een aantal persoonlijke favorieten: Italië, Toscane, middeleeuwen, geschiedenis en een goed geschreven spannend verhaal. Anne Fortier heeft een intrigerende roman geschreven die zich deels in de 21e en deels in de 14e eeuw afspeelt. Op een knappe manier vervlecht ze de verhaallijnen tot een vloeiend doorlopend verhaal.
In de 21e eeuw gaat de Amerikaanse Julie Jacobs op zoek naar haar wortels én de erfenis van haar moeder die zich ergens in Siená moeten bevinden. In een kistje met oude papieren vindt ze brieven en een dagboek. Het dagboek begint in 1340 in Siena en vertelt het verhaal van Giulietta Tolomei. Hoe ze verliefd wordt op Romeo Marescotti. Hoe ze als enige van haar familie een aanval van de Salimbeni's overleeft. En hoe ze gedwongen wordt te trouwen met een lid van de Salimbeni familie. Het valt Julie op dat het verhaal wel veel overeenkomsten bevat met Shakespeare's Romeo and Julia. Wie heeft het verhaal van Romeo en Julia bedacht? En hoe zit het met de afkomst van Julie? Is zij een Tolomei, een Salimbeni? Veel tijd om er over na te denken heeft ze niet, ze ontdekt al snel dat niet iedereen in Siena wil dat de geheimen uit het verleden worden opgerakeld.
Julia is een mooi en vlot geschreven verhaal. Wel ingewikkeld, een paar keer moeten teruglezen omdat ik de draad kwijtgeraakt was. Treffende sfeerbeschrijvingen. Goede dialogen. Het eerste gesprek tussen Romeo en Giulietta in 1340 is prachtig. Wat er gezegd wordt en wat vooral niet.
Wel een minpuntje. Zowel de delen die zich in de 14e eeuw als in de 21e eeuw afspelen hebben dezelfde taal/schrijfstijl. Dit geeft een anachronistisch gevoel. Ik had bij de 14e eeuwse delen toch meer 'middeleeuws' taalgebruik verwacht: plechtigere zinnen, andere woorden etc.
Desondanks heb ik wel gesmuld van de Italiaanse en middeleeuwse intriges en geheimen.
Vreemd trouwens dat Julia nadrukkelijk een roman genoemd wordt op het omslag. Het verhaal is zo spannend en plotgedreven dat het net zo goed het label 'literaire thriller' of 'historische thriller' zou kunnen dragen.

dinsdag 11 januari 2011

Wel gelezen, niet gerecenseerd

Naast mijn bureau ligt een stapeltje boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen. Het is mij niet gelukt om deze te recenseren. En ik vrees dat het ook niet meer gaat gebeuren. Mijn oplossing? Deze blog waarin ik alle niet gerecenseerde boeken van 2010 noem en in het kort mijn mening erbij. Een soort mini-recensie.

Henk Rijks, De kostwinner
Wat een naar mannetje is Tonk van Lexmond. Gelukkig is het boek De kostwinner wel oké. Goed geschreven, mooi tijdsbeeld.

Felix Thijssen, Het diepe water
Gemengde gevoelens. Niet z'n beste thriller toch onverwacht goed einde. Psychologische thriller. Sommige handelingen van hoofdpersoon zijn ongeloofwaardig. Goed geschreven met hier en daar een welkom spatje humor. Achterflaptekst was erg veelbelovend.

Jens Lapidus, Bloedlink
Bloedlink = bloedspannend. Verrassende twist in de staart. Wow wat kan die man schrijven. Bloedlink was erg moeilijk weg te leggen. Hopen dat het derde boek snel volgt!

Esther Verhoef, Dejá vu
Esther Verhoef slaagt er wederom in om een spannende goedgeschreven thriller af te leveren. Dejá vu zet de lezer met de verrassende plotwendingen steeds op het verkeerde been. Spanning bouwt gestaag op. Omslag opvallend mooi vormgegeven.

Leslie T. Chang, Fabrieksmeisjes
Wat een fascinerend boek. Mijn beeld van China is op de kop gezet. En het boek was al dwars (nl. een dwarsligger). Een echte eye opener over het moderne China. Chang vertelt een indringend verhaal over ambitieuze meisjes in China die vastbesloten zijn hoger op te komen.

Mons Kallentoft, Zomerengel
Een aanrader. Beslist geen standaard Zweedse thriller. Stijgt er boven uit. Een bijzonder verhaal. Opvallend: het verhaal speelt zich midden in de zomer af. Geen sneeuw maar een zinderende zomerhitte.