zondag 14 juni 2015

Verbroken van Linda Jansma vraagt om een vervolg

Linda Jansma heeft in relatief korte tijd een omvangrijk thrilleroeuvre opgebouwd. In 2010  verscheen haar debuut Caleidoscoop, dat in 2014 opnieuw uitgegeven met als titel Kwetsbaar. Hiermee werd ze in 2011 genomineerd voor de Gouden Strop en won ze de Schaduwprijs, prijs voor het beste Nederlandstalige debuut.

Onlangs verscheen haar zevende thriller Verbroken. Voor de promotie van Verbroken heeft de uitgeverij een blogtour georganiseerd. Tot nu toe zijn de deelnemers enthousiast over het boek: Connie Flipse schreef: “Linda Jansma heeft een verhaal neergezet dat psychologisch, technisch en qua opbouw sterk in elkaar zit”. Biebmiepje is van mening dat “Verbroken dan ook niet makkelijk weg te leggen is als je er eenmaal in begonnen bent.”

Ethisch hacker Mara de Wolff is in eerste instantie blij met de grote opdracht die ze krijgt van de Dutch Broadcasting Group: het doorlichten van het gehele netwerk op veiligheidsrisico’s. Al snel ontdekt ze een afwijkend ip-adres in een lijst. Op het moment dat ze dit verder gaat uitzoeken, zet dit een hele reeks van vreemde en steeds bedreigendere gebeurtenissen in gang. Via het ip-adres ontdekt ze, verstopt achter vele Arabische wachtwoorden, een aantal geheimzinnige bestanden. Daarnaast stuit ze op een veiligheidslek, waarmee toegang tot computersystemen van de Rotterdamse haven mogelijk is. Vervolgens gaat haar beeldscherm tijdelijk op start en lukt het haar niet meer om in contact te komen met haar opdrachtgever. Na een inbraak zijn niet alleen usb-sticks verdwenen maar ook de foto van haar kinderen. De kinderen die ze al vijf jaar niet meer heeft gezien. Die ze samen met haar Iraakse man kreeg en die nu in Irak wonen op een haar onbekende plek. Die ze iedere dag nog steeds mist en waarvan ze iedere dag hoopt dat ze snel weer bij haar zijn. Die gedood zullen worden als ze niet meewerkt aan het doen slagen van een terroristische aanslag.

Kortom Mara krijgt het stevig voor haar kiezen in Verbroken. Linda Jansma zet haar zo neer dat ze echt voor je gaat leven en dat je ook mee haar meeleeft. Het zit Mara niet mee. Ze is al jong weduwe geworden en de man die haar troostte veranderde na hun huwelijk onherkenbaar. Na een uitstapje met de kinderen bracht hij ze niet terug naar huis maar ging hij met ze terug naar zijn geboorteland Irak.

Mara heeft in het verhaal een protagonist die je tussen de bedrijven door leert kennen. Deze vrouw heeft ook al veel meegemaakt in haar leven. Haar familie is bruut mishandeld en daarna vermoord. Gaandeweg wordt duidelijk hoe deze gebeurtenissen van invloed zijn op de missie die ze nu heeft. Ze staat lijnrecht tegenover Mara, desondanks begrijp je na het lezen van haar verhaal heel goed waarom ze doet zoals ze doet.

Het tot leven brengen van personages is een van de dingen waar Linda Jansma goed in is. Mara en haar tegenspeelster zijn echte vrouwen van vlees en bloed.
Hetzelfde geldt voor spanning brengen in een verhaal. In Verbroken heeft Linda Jansma er voor gekozen om de spanning grotendeels te laten komen uit de vele perspectiefwisselingen en het heen en weer springen door te tijd. De cliffhangers die hierdoor ontstaan, zorgen ervoor dat je het boek niet wilt wegleggen, maar enkel doorlezen om te weten hoe het verder gaat of wat er precies is gebeurd in het verleden.

In Verbroken komen vele onderwerpen aan bod: kinderontvoering, hacken, terroristische aanslag, oorlogsmisdaden, verdriet om verlies van echtgenoot en familie. Al deze heftige onderwerpen komen stuk voor stuk realistisch en geloofwaardig in beeld. Alles bij elkaar genomen is het veel drama voor een thriller. Zo veel dat deze lezer na afloop moest bijkomen en een licht katterig gevoel had. Misschien ook omdat humor ontbrak. Niet de humor die iets bagatelliseert of belachelijk maakt, maar de humor die voor een bevrijdende lach zorgt, die relativeert en voor een luchtige noot te midden van de zware materie.

Ondanks dit minpuntje is Verbroken een van Linda Jansma’s betere thrillers. Eentje die vraagt om een vervolg, want Mara de Wolff is interessant genoeg om nog een verhaal om heen te vertellen en het verhaal is niet afgelopen op de laatste bladzijde.

maandag 5 januari 2015

Persoonlijk van Lee Child: geniaal meesterwerk


Een enkele keer volstaan drie citaten om te vertellen dat een boek een meesterwerk is. Daarom geen uitgebreide recensie over Persoonlijk van Lee Child. Lees de quotes en daarna het boek. Dan zie je hoe actie, spanning, logisch nadenken en humor samen zorgen voor een geniaal boek.

p. 160-1
Hij kwam naar buiten met gebogen hoofd en een gebogen rug, dubbelgevouwen bij zijn middel, dubbelgevouwen bij de knieën. In fasen strekte hij zich, als een transformer, die eerst een compacte vrachtwagen is, die openklikt, zodat het ene na het andere onderdeel zich ontvouwt tot een actiepoppetje. Hij was enorm. Zijn armen waren langer dan de benen van de meeste mensen, zijn handen waren groter dan een schop, zijn borstkas had het formaat van een olievat, stijf verpakt in een colbert met drie knopen dat de meeste mensen hadden kunnen dragen als regenjas tot op de enkels.

Lekker Havermout! Quinoa! en meer...: prachtige foto´s zorgen voor trek in lekker eten

Clara ten Houte de Lange en Nelleke van Lindonk zijn beiden al vele jaren actief in de culinaire wereld. Zo werkte Clara ten Houte de Lange ooit voor het culinaire tijdschrift TIP. Nu schrijft ze zowel columns, recensies als recepten, geeft ze les in onder meer recepten schrijven en adviseert ze bedrijven op culinair gebied. Nelleke van Lindonk is zowel uitgever als auteur van culinaire boeken. Daarnaast houdt ze zich met veel verschillende culinaire projecten bezig.
Een van hun gezamenlijke projecten is het boek Lekker lang jong dat in 2013 verscheen. Het boek bevat vele recepten die gebaseerd zijn op het voedselzandloperdieet van Kris Verburgh. Een jaar later verscheen het vervolg Lekker Havermout! Quinoa! en meer… De nadruk in dit kookboek ligt op pseudogranen en peulvruchten die in plaats van glutenbevattende granen zoals tarwe, rogge en spelt gegeten kunnen worden.
De eerste hoofdstukken gaan over

Een lekkere suster: recepten uit lang vervlogen tijden én Nederlandse culinaire geschiedschrijving

In 1774 kreeg Louise ToeWater- van der Muelen een handgeschreven receptenboek met daarin 157 recepten en ruimte voor eigen recepten. Zeer waarschijnlijk was het een geschenk van haar oudere zus Jacqueline, die het gemaakt had ter gelegenheid van het huwelijk van Louise en Frederik Robbert.
Louise liet het boek na aan de vrouw van haar oudste zoon, die het op haar beurt doorgaf aan haar oudste dochter Louise. En zo werd het receptenboek generaties lang doorgegeven van moeder op (schoon)dochter. Iedere vrouw voegde haar eigen favoriete recepten toe tot het receptenboek in 1920 vol was en er 504 recepten in stonden.
De laatste eigenaresse van het receptenboek, Thera Wijssenbeek-Olthuis, had het plan na haar pensionering dit bijzondere kookboek uit te geven samen met een vriendin Marianka Spanjaard. Helaas overleed zij voortijdig in 2010. Ze liet het boek na aan Marianka Spanjaard, die er voor heeft gezorgd dat het boek alsnog is uitgegeven.

Vrij spel: Een van de beste boeken van Linda Jansma

Linda Jansma houdt haar lezers graag via Facebook op de hoogte van de vorderingen in het schrijfproces. Tijdens het schrijven van haar nieuwste thriller, Vrij spel, postte ze regelmatig foto´s van en berichten uit Utrecht-Overvecht. Voor haar Facebook-vrienden zal het daarom geen verrassing zijn geweest dat deze Utrechtse wijk de setting vormt van Vrij spel.

Het leven van een lid van de Utrechtse straatbende Saints blijkt net zo kort te zijn als zijn naam doet vermoeden, Short-AS.

De erecode van de Samoerai van David Kirk: Prachtig verhaal over samoerai

De jonge, Engelse auteur David Kirk woont in Japan, alwaar hij Engelse les geeft aan schoolkinderen. Daarnaast doet hij onderzoek naar de samoerai Musashi Miyamoto en schrijft hij boeken over deze legendarische samoerai. Bij uitgeverij Karakter verscheen De erecode van de samoerai, het eerste deel uit de serie over Musashi Miyamoto.

Acht jaar geleden vertrok samoerai Munisai Shinmen plotseling, na de dood van zijn vrouw. Zijn toen 5-jarige zoontje Bennosuke bleef achter bij zijn broer, de monnik Dorinbo, die zich over de jongen ontfermde.

Verrassende wendingen in Dode mannen moorden niet van Roos Boum

Roos Boum heeft een omvangrijk oeuvre op haar naam staan, bestaande uit een autobiografie, romans en kinderboeken. Haar werk verschijnt bij zowel reguliere als self-publishing uitgeverijen. Ze is bij het publiek voornamelijk bekend door haar autobiografie Valse salie, waarin ze een tragische jeugd beschrijft. Onlangs verscheen bij Free Musketiers haar eerste thriller, Dode mannen moorden niet. Een intrigerende titel die nieuwsgierig maakt naar het verhaal.
Een jaar of vijf geleden verdween Margo, het toen negenjarige zusje van Rico. Na een maand werd haar gruwelijk verminkte lichaam gevonden.

Wat is werkelijkheid en wat niet? in De passagier van Grangé

De Franse thrillerschrijver Jean-Christophe Grangé is zowel bij pers als publiek een geliefde auteur. Zijn thrillers zijn in meer dan twintig talen vertaald en er werden meer dan acht miljoen exemplaren van verkocht. Daarnaast kreeg hij vele internationale prijzen voor zijn werk. De passagier  is het negende boek van hem dat verscheen in Nederland. Eerdere thrillers die van hem in Nederland uitkwamen zijn onder meer Het wolvenrijk, Godenstemmen en Bloeddorstige driften.

Psychiater Mathias Freire is onlangs verhuisd van Parijs naar Bordeaux, nadat een patiënte, met wie hij een relatie had, zich had verhangen. Het is een van de weinige herinneringen die hij heeft. Hij weet niets meer over zijn verleden of wie hij werkelijk is.