donderdag 20 maart 2014

Wie wind zaait van Nele Neuhaus: geweldig, ingenieus verhaal over actueel thema

In Duitsland is Nele Neuhaus net zo succesvol en bekend als Saskia Noort en Esther Verhoef dat hier zijn. Inmiddels zijn er wereldwijd al een paar miljoen boeken over de toonbank gegaan van haar serie over rechercheur Pia Kerckhoff en haar chef, hoofdinspecteur Oliver von Bodenstein. Een tijdje geleden verscheen in Nederland Wie wind zaait, deel 5 in de serie die zich afspeelt in en rond Hofheim in de Duitse deelstaat Hessen.
Het bedrijf Windpro is van plan een windmolenpark te laten aanleggen in de Taunus, een bosrijk gebergte. De aanleg wordt echter belemmerd door een boer die weigert een weiland te verkopen waarover de toegangsweg moet komen. De boer, Ludwig Hirteiter, is een van de aanvoerders van een actiegroep die strijdt tegen de aanleg van het windmolenpark. Als hij dood wordt aangetroffen, is het een hele klus voor Pia en Bodenstein om de dader te achterhalen. Hirtreiter was een man die het conflict zocht, ook binnen zijn familie en de actiegroep. Het team van Pia en Bodenstein, K11 Hofheim, vermoedt al snel dat er een verband is met de dood van de nachtwaker van Windpro, die onderaan een trap in het gebouw van Windpro werd gevonden.
Op relatiegebied gaat het Pia en Bodenstein niet voor de wind. De kille en zakelijke ex van Pia werkt zichzelf in de nesten door vreemd te gaan terwijl hij een relatie heeft met Pia’s beste vriendin. Pia heeft het gevoel er midden in te zitten. Ondertussen heeft Pia’s nieuwe vriend moeite met het werk en met name met de werktijden van Pia. En Bodenstein heeft het overspel van zijn vrouw en de daaropvolgende echtscheiding nog niet verwerkt. Hij valt als een blok voor een mysterieuze vrouw die haar ware aard goed verborgen weet te houden.
Net als Diepe wonden is ook Wie wind zaait een complex boek met vele verhaallijnen die kunstig verweven zijn tot een geweldig, ingenieus verhaal. De plot staat als een huis. Nele Neuhaus is op dit moment een van de beste auteurs in het thrillergenre te noemen op het gebied van plotopbouw. Pas als het boek uit is, zie je hoe goed alles in elkaar steekt en wat de onderlinge verbanden zijn tussen alle personages. Nog knapper van Neuhaus is dat je ondanks de complexiteit en de enorme hoeveelheid personages nergens de draad kwijt raakt of dat het verhaal snelheid verliest. Het verhaaltempo blijft hoog tot de laatste bladzijde. De onthulling van de onderlinge relaties tussen een aantal personages blijkt onderdeel van de ontknoping te zijn. Het achterhouden van informatie zorgt voor verhoging van de spanning.
De achterliggende thematiek van de milieulobby en alternatieve energiebronnen geeft het verhaal een actueel karakter. Wie wind zaait, weet ook bij de lezer twijfel op te roepen over de milieulobby. Stel dat de rapporten over global warming inderdaad vervalst zijn vanwege de grote financiële belangen die er mee gemoeid zijn. Stel dat vele windmolens vooral gebouwd worden vanwege de enorme subsidies die ermee worden opgestreken en niet voor de positieve effecten die het op het milieu zou kunnen hebben.  Knap van Nele Neuhaus om een onderwerp te kiezen waar iedereen wel een mening overheeft en het verhaal zo te presenteren dat je gedwongen wordt je mening te herzien of in ieder geval te heroverwegen.
****

woensdag 5 maart 2014

Ripper van Isabel Allende: geen thriller wel een aanrader

Ripper staat voor Jack the Ripper, de beruchte seriemoordenaar uit de 19e eeuw. Het is daarnaast de naam van een groep jonge mensen die bij wijze van spel 19e-eeuwse misdaden probeert op te lossen in het gelijknamige boek van Isabel Allende. Er is enkel contact via Skype waarbij iedereen zichzelf een passende avatar heeft gegeven. De gamemaster is Amanda Jackson, een 16-jarige die wordt bijgestaan door haar ‘assistent’ en grootvader Blake Jackson.
 Indiana Jackson, moeder van Amanda en dochter van Blake is een wonderlijke vrouw. Ze is chaotisch, spiritueel en wil graag andere mensen helpen. Zowel op financieel vlak als op liefdesgebied is ze een absolute ramp. Het is maar goed dat Amanda de administratie doet en de familie regelmatig financieel bijspringt. Door haar levenslustige en liefdevolle uitstraling trekt zij vele mannen aan, onder wie haar ex, vader van Amanda en hoofdinspecteur bij de politie van San Francisco, Bob Martin. Hij zou, ondanks de vele vriendinnen die hij verslijt, het liefst met haar verder willen. Indiana piekert hier niet over. Het kost haar moeite om te kiezen tussen de twee mannen van wie zij het meest houdt: Alan Keller, afkomstig uit een rijke familie, houdt van de mooie dingen in het leven, en Ryan Miller, ex-Navy Seal, stoere bolster, blanke pit.
Amanda’s peetmoeder, de astrologe Celeste Rok, had in september 2011 op televisie voorspeld dat in San Francisco de komende maanden een bloedbad zou plaatsvinden. Half oktober 2011 wordt in de gymzaal van een basisschool het lichaam van een doodgeschoten man gevonden. Tussen zijn billen is een honkbalknuppel gestoken. De moord wekt de interesse van Amanda, die benieuwd is of deze deel uitmaakt van het voorspelde bloedbad. Ze besluit samen met de andere leden van Ripper de moord te onderzoeken en regelt dat zij inzage krijgen in het politieonderzoek. In de maanden die volgen, komen er steeds nieuwe slachtoffers bij. Ripper bemoeit zich actief met het onderzoek en vermoedt een verband tussen de moorden. De leden zijn ervan overtuigd dat er een seriemoordenaar actief is. Een die steeds dichterbij lijkt te komen.

Isabel Allende staat bekend om haar kloeke, literaire romans waarin een belangrijke rol is weggelegd voor spirituele hoofdpersonen en bovennatuurlijke gebeurtenissen. Niet een auteur van wie je een thriller verwacht. Ripper wekt daarom interessante vragen op. Wat maakt een thriller tot een thriller? En is Ripper een thriller of niet?
In een thriller worden moorden gepleegd en bij voorkeur opgelost. Er is sprake van een plot met een verrassende ontknoping. Het verhaal is spannend. Het verteltempo is hoger dan bij een roman. Vaak is er een (hoofd)rol voor politie of detectives. Onderweg zijn er aanwijzingen die leiden naar de dader en zijn er dwaalsporen. Deze elementen maken een thriller tot een thriller.
In Ripper zijn de meeste van deze kenmerken terug te vinden. En toch maakt het van Ripper geen thriller. De ontknoping is niet geheel verrassend. Op een kwart van het boek weet de ervaren thrillerlezer al wie de dader is. Na driekwart kan die de rest ook invullen. De spanning komt dan uit de vraag of de dader op tijd gepakt wordt of niet.
Het verteltempo ligt niet hoger dan bij de literaire romans van Isabel Allende. Ze neemt alle tijd om uitgebreid mensen en situaties te beschrijven. Ripper is geen pageturner. Ondanks dat dit funest is voor de spanning, is het geen straf voor de lezer. Isabel Allende kan als geen ander personages prachtig, liefdevol én met een vleugje humor neerzetten.
In feite bestaat Ripper uit twee verhalen die door elkaar heen lopen. Het ene is een thriller waarin jacht wordt gemaakt op een seriemoordenaar door de politie en een groepje jongeren dat zichzelf Ripper noemt. Het andere verhaal is een literaire roman waarin de spirituele Indiana moet kiezen met welke man zij verder wil in het leven.

De roman Ripper is vergelijkbaar met de andere boeken van Isabel Allende: prachtig geschreven, uitbundige beschrijvingen van personages en situaties, goed verhaal en personages om van te houden. De thriller Ripper is matig door de voorspelbaarheid van de ontknoping en het te lage tempo. Het boek Ripper is een aanrader omdat de personages, het originele verhaal en de schrijfstijl van Isabel Allende veel goedmaken.

Deze recensie is ook te lezen op Crimezone.nl.