zondag 14 juni 2015

Verbroken van Linda Jansma vraagt om een vervolg

Linda Jansma heeft in relatief korte tijd een omvangrijk thrilleroeuvre opgebouwd. In 2010  verscheen haar debuut Caleidoscoop, dat in 2014 opnieuw uitgegeven met als titel Kwetsbaar. Hiermee werd ze in 2011 genomineerd voor de Gouden Strop en won ze de Schaduwprijs, prijs voor het beste Nederlandstalige debuut.

Onlangs verscheen haar zevende thriller Verbroken. Voor de promotie van Verbroken heeft de uitgeverij een blogtour georganiseerd. Tot nu toe zijn de deelnemers enthousiast over het boek: Connie Flipse schreef: “Linda Jansma heeft een verhaal neergezet dat psychologisch, technisch en qua opbouw sterk in elkaar zit”. Biebmiepje is van mening dat “Verbroken dan ook niet makkelijk weg te leggen is als je er eenmaal in begonnen bent.”

Ethisch hacker Mara de Wolff is in eerste instantie blij met de grote opdracht die ze krijgt van de Dutch Broadcasting Group: het doorlichten van het gehele netwerk op veiligheidsrisico’s. Al snel ontdekt ze een afwijkend ip-adres in een lijst. Op het moment dat ze dit verder gaat uitzoeken, zet dit een hele reeks van vreemde en steeds bedreigendere gebeurtenissen in gang. Via het ip-adres ontdekt ze, verstopt achter vele Arabische wachtwoorden, een aantal geheimzinnige bestanden. Daarnaast stuit ze op een veiligheidslek, waarmee toegang tot computersystemen van de Rotterdamse haven mogelijk is. Vervolgens gaat haar beeldscherm tijdelijk op start en lukt het haar niet meer om in contact te komen met haar opdrachtgever. Na een inbraak zijn niet alleen usb-sticks verdwenen maar ook de foto van haar kinderen. De kinderen die ze al vijf jaar niet meer heeft gezien. Die ze samen met haar Iraakse man kreeg en die nu in Irak wonen op een haar onbekende plek. Die ze iedere dag nog steeds mist en waarvan ze iedere dag hoopt dat ze snel weer bij haar zijn. Die gedood zullen worden als ze niet meewerkt aan het doen slagen van een terroristische aanslag.

Kortom Mara krijgt het stevig voor haar kiezen in Verbroken. Linda Jansma zet haar zo neer dat ze echt voor je gaat leven en dat je ook mee haar meeleeft. Het zit Mara niet mee. Ze is al jong weduwe geworden en de man die haar troostte veranderde na hun huwelijk onherkenbaar. Na een uitstapje met de kinderen bracht hij ze niet terug naar huis maar ging hij met ze terug naar zijn geboorteland Irak.

Mara heeft in het verhaal een protagonist die je tussen de bedrijven door leert kennen. Deze vrouw heeft ook al veel meegemaakt in haar leven. Haar familie is bruut mishandeld en daarna vermoord. Gaandeweg wordt duidelijk hoe deze gebeurtenissen van invloed zijn op de missie die ze nu heeft. Ze staat lijnrecht tegenover Mara, desondanks begrijp je na het lezen van haar verhaal heel goed waarom ze doet zoals ze doet.

Het tot leven brengen van personages is een van de dingen waar Linda Jansma goed in is. Mara en haar tegenspeelster zijn echte vrouwen van vlees en bloed.
Hetzelfde geldt voor spanning brengen in een verhaal. In Verbroken heeft Linda Jansma er voor gekozen om de spanning grotendeels te laten komen uit de vele perspectiefwisselingen en het heen en weer springen door te tijd. De cliffhangers die hierdoor ontstaan, zorgen ervoor dat je het boek niet wilt wegleggen, maar enkel doorlezen om te weten hoe het verder gaat of wat er precies is gebeurd in het verleden.

In Verbroken komen vele onderwerpen aan bod: kinderontvoering, hacken, terroristische aanslag, oorlogsmisdaden, verdriet om verlies van echtgenoot en familie. Al deze heftige onderwerpen komen stuk voor stuk realistisch en geloofwaardig in beeld. Alles bij elkaar genomen is het veel drama voor een thriller. Zo veel dat deze lezer na afloop moest bijkomen en een licht katterig gevoel had. Misschien ook omdat humor ontbrak. Niet de humor die iets bagatelliseert of belachelijk maakt, maar de humor die voor een bevrijdende lach zorgt, die relativeert en voor een luchtige noot te midden van de zware materie.

Ondanks dit minpuntje is Verbroken een van Linda Jansma’s betere thrillers. Eentje die vraagt om een vervolg, want Mara de Wolff is interessant genoeg om nog een verhaal om heen te vertellen en het verhaal is niet afgelopen op de laatste bladzijde.