maandag 4 april 2011

De man van Manhattan van Danielle Hermans: een ge(s)laagde historische thriller

Zo’n 400 jaar geleden had Nederland een kleine kolonie, Nieuw-Amsterdam, gelegen op het huidige eiland Manhattan. Peter Stuyvesant was er door de West-Indische Compagnie aangesteld als gouverneur om, indien nodig, met harde hand de orde te bewaren en het fort te bewaken tegen indringers. Het archief over deze periode bevat duizenden documenten, die de historicus Donald Christie in nauwgezet vertaalt. De journaliste Kes van Buren krijgt de De man van Manhattan opdracht een artikel over hem en zijn levenswerk te schrijven. De opdracht wordt spannender dan ze dacht, als blijkt dat een van de documenten geheime informatie bevat. Bepaalde brieven van Peter Stuyvesant kunnen de verhoudingen tussen Nederland en de Verenigde Staten op scherp zetten. Zowel in Nederland als in Amerika zijn lieden met een dubieuze agenda op jacht naar de brieven. Donald Christie is zijn leven niet langer zeker. De man van Manhattan heeft een ingenieuze plot en kent veel perspectiefwisselingen. De vele personages die het verhaal vertellen, lijken in eerste instantie voor verwarring te zorgen. Maar ze laten vervolgens de spanning tot ongekende hoogte stijgen. Het is een kunstig opgebouwd boek met voor een thriller verrassend veel lagen. Allereerst de whodunnit-en whereisit-vragen die beantwoord moeten worden. Vervolgens is daar de interessante geschiedenis van Nieuw Amsterdam en Peter Stuyvesant. Bovendien speelt het verhaal zich af tegen het decor van een Nederland waarin de populisten aan de macht zijn. Het aanzien van Nederland is in De man van Manhattan in het buitenland nog nooit zo slecht geweest. Hermans schetst hiermee een uitermate beklemmend, geloofwaardig ‘wat als’-beeld. De meeste personages komen goed uit de verf, zijn overtuigend en levensecht. Donald Christie blijft helaas wat vlak en eendimensionaal. Dankzijde vlotte pen van Hermans is De man van Manhattan een echte pageturner en een ge(s)laagde historische thriller. Kortom, een boek dat zich niet makkelijk laat wegleggen.

Deze recensie is ook te lezen in BOEK, maart/april 2011.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten