Vuurtorenwachter van Camilla Läckberg: haar beste boek tot nu toe

Camilla Läckberg is een goed voorbeeld van een schrijfster waarvan ieder boek beter wordt dan het voorgaande. Haar debuut IJsprinses was weliswaar een goede thriller, maar na weging wel zeer licht bevonden. De kwaliteitsverbetering zit 'm vooral in het realisme van de personages en uitbreiding van het aantal verhaallijnen. Läckberg kiest in haar boeken voor een grotendeels vaste cast aan personages. Schrijfster Erica, haar man en politieman Patrik, de andere agenten en de hoofdcommisaris op het politiebureau, zus Anna en zwager Dan van Erica etc. In ieder deel krijgt de lezer een blik op hun veranderende leven. Deze personages lijken uit het leven gegrepen te zijn met mooie en minder mooie eigenschappen. Die ergens onderweg inzicht krijgen in zichzelf, de kans te veranderen, te herstellen of het beter te doen. Camilla Läckberg zorgt er op bewonderenswaardige manier voor dat de lezer een band opbouwt met de hoofdpersonen.
Daarnaast slaagt ze erin om keer op keer een spannend verhaal te schrijven, vaak met iets uit de actualiteit als rode draad. In Zusje was dat de reality soap. Deze keer in Vuurtorenwachter een heftiger thema: vrouwenmishandeling.
In Vuurtorenwachter lopen 2 verhalen door elkaar heen. Een speelt zich af in 1871 op het eiland Gråskär, ook wel Schimmenscheer genaamd. Een jonge vrouw heeft hier een moeilijk bestaan met haar wrede man en zijn collega vuurtorenwachter. Het enige geluk in haar leven is haar kind.
In het andere verhaal is het eiland Gråskär een toevluchtsoord voor een vrouw en haar zoontje die hier wilt bijkomen en ontsnappen aan haar man. Patrik en zijn collega's zijn druk bezig met het oplossen van een raadselachtige moord op een man, die in zijn huis werd doodgeschoten. Wethouder Erling W. Larson heeft na de catastrophe met reality soap Fucking Tanum een nieuw project gevonden in de vorm van Badis, een prestieuze spa gevestigd in een voormalig badhotel. In Denemarken probeert Madeleine met haar kinderen een nieuw leven op te bouwen. Ze hoopt dat ze eindelijk een veilige plek heeft gevonden.
Vakkundig weeft Lackberg alle draden van het verhaal tot een mooi web. Sommige draden blijken halverwege meer met elkaar verweven te zijn dan eerder gedacht. Op het einde zijn alle draden, op een na, mooi afgewerkt. En die ene losse draad blijft nog lang hangen bij de lezer, vanwege het wrange gevoel dat niet altijd alles goed komt in het leven.
Vuurtorenwachter is hiermee de beste thriller die Camilla Läckberg tot nu toe heeft geschreven.