Bloedbruiloft is het veelbelovende debuut van Ellen Gerretzen. Zij woont en werkt zowel in Amsterdam en Berlijn als in Spanje. Het zal daarom geen toeval zijn dat in Bloedbruiloft een Berlijnse ex-hoofdcommissaris van politie in Spanje terechtkomt.Deze Berlijnse ex-politieman, Wolfgang genaamd, is net met prepensioen gegaan. Hij kijkt er naar uit om de komende jaren een gedeelte van het jaar in Galicië te gaan wonen en hoopt dat het verdriet om de moord op zijn vrouw Claudia dan eindelijk zal slijten. Zoals het een goede thriller betaamd blijft het de rest van het boek bij dit verlangen. Het zal lang duren voordat Wolfgang rustig in zijn huis in Galicië kan zitten en mijmeren.
Zijn vriend, de vaak chagrijnige barman, Esteban vraagt zijn hulp bij een moordzaak in de Extremadura. De broer van een goede vriendin, Julia, wordt beschuldigd van een moord. Wolfgang laat zich overhalen en gaat met Esteban en Julia mee naar hun geboortedorp Dehesas de Aguasantas. Zoals te verwachten valt, wordt Wolfgang met de nodige argwaan en achterdocht ontvangen door de de dorpelingen en de plaatselijke politie. Het is voor hem moeilijk te bepalen wie wel en wie niet te vertrouwen is en/of de waarheid spreekt. Het is een klein dorp waar iedereen elkaar in de gaten houdt. Desondanks hebben velen toch de nodige geheimen die maar beter niet aan het licht kunnen komen. Voordat Wolfgang het in de gaten heeft zit hij er tot zijn nek in en is hij zijn leven niet zeker.
Het is goed te merken dat Ellen Gerretzen zelf ook in Spanje en Berlijn woont. Zij geeft veel 'inside information' over de stad en de streek die vaak alleen mensen die er wonen kunnen weten. Zoals het dagelijkse dorpsleven dat zich in Spanje vooral in het café afspeelt. Of alle wetenwaardigheden over de jamón ibérico, ham van de beroemde varkens met de zwarte hoeven. Soms is dat heel interessant en soms vreselijk saai. Bovendien haalt het geregeld de vaart uit het verhaal en dat is jammer. Het verhaal op zich is namelijk goed, goed geschreven en spannend.
De vriendschap tussen Wolfgang en Esteban komt onder druk te staan, onder andere door de gevoelens die Wolfgang krijgt voor Julia en de jaloezie die dit opwekt bij Esteban. Knap en opvallend dat Gerretzen dit op een mannelijke manier weet te beschrijven, feitelijk en zonder al te veel gepsychologiseer. Dit geldt voor het gehele boek. Het verhaal wordt overtuigend vanuit een man verteld. Hij doet niet aan psychologisch geneuzel maar probeert wel zijn gevoelens weg te stoppen.
Waarom het boek Bloedbruiloft heet blijft overigens een raadsel, er is nergens sprake van een bruiloft, laat staan een Bloedbruiloft zoals die in 1572 in Frankrijk plaatsvond.
Met Bloedbruiloft heeft Ellen Gerretzen bewezen dat ze een goede en spannende thriller kan schrijven. Het is echter wel te hopen dat in haar volgende thriller over Wolfgang de overbodige feitjes en weetjes zijn weggelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten