Koorts van Saskia Noort: Het leven is een groot pretpark

In zeven jaar tijd is Saskia Noort de bekendste Nederlandse thrillerschrijfster geworden. Haar boeken hebben allemaal de bestsellerstatus bereikt en zijn of worden verfilmd. Kortom Saskia Noort heeft niet echt meer een inleiding nodig.

Haar vijfde thriller Koorts bestaat uit twee delen. In het eerste deel dat ongeveer 24 uur duurt, komen Dorien en Ellen aan op Ibiza voor een onvergetelijke vakantie. Op initiatief van Ellen dompelen de twee vrouwen zich onmiddellijk onder in feestgedruis. De dag gaat als in een roes over in de avond en nacht. Ze feesten in afgelegen villa’s. De uitnodigingen kregen ze via hippe drugsdealers. Veel drugs, drank en beats. Leeghoofdig vermaak. Drugs in welkomstcocktail blijkt de normaalste zaak van de wereld. Weet iedereen toch?! Net als de wilde orgieën in de villa’s, alles lekker loslaten. Iedereen feest tot ze er letterlijk bij neervallen. Ergens onderweg raakt Dorien out. Ze komt bij in het gehuurde huisje. Van Ellen geen spoor te bekennen.

Rode draad in het tweede deel is de speurtocht van Dorien naar Ellen. Terug naar de villa’s waar iedereen nog onder invloed van zon, drank en drugs is. Er komt geen zinnig woord uit deze mensen, laat staan dat ze weten waar Ellen is of dat ze weten wie Ellen is. Het verhaal van Dorien wordt afgewisseld met dat van een griezel over zijn houding ten opzichte van vrouwen en hoe hij met opkomende spanning/zin in moorden omgaat. Daarnaast vertelt Ellen in korte stukjes over haar lot.
Het is zeer gemakkelijk om Koorts weg te zetten als oppervlakkige flut thriller over twee 30+ meisjes die nog zo graag willen feesten. Daarmee wordt het boek echter ernstig te kort gedaan. Koorts laat pijnlijk duidelijk zien hoe leeg de party scène is. Het draait alleen om egoïstisch, egocentrisch genot waar iedereen toch recht op heeft. In het eerste deel van Koorts schetst Noort een prachtig en tegelijkertijd afgrijselijk beeld van mensen die doen alsof het leven een groot pretpark is. Alles draait om feesten zonder verantwoordelijkheidsgevoel alsof er geen morgen komt. Lekker doen waar je zin in hebt, zonder verplichtingen. Slechts het genieten telt, als is het de vraag of er wel zo veel echt wordt genoten…
Als het mis gaat zijn ze niet in staat om eigen problemen op te lossen. Ellen verdwijnt en Dorien weet zich geen raad. Gelukkig heeft zij een redder in de vorm van Nick. Net zo goed als dat ze in Nederland haar ex-vriend Joost had. Zou Dorien het zonder Nick, Joost of Ellen wel redden in het leven?
Ellen en Dorien doen in het eerste deel van het verhaal geregeld domme dingen waarvan ieder weldenkend mens die niet verhit is door zon, pillen of seks weet dat het niet handig is om te doen. Noort heeft van Dorien een realistisch personage gemaakt. Ze hobbelt als een dom gansje door het leven, zonder eigen initiatief of verantwoordelijkheid. Dat de gebeurtenissen haar niet veranderen is eveneens zeer realistisch en overtuigend. Regelmatig zijn vrouwen zoals Dorien in het nieuws omdat hen iets naars is overkomen. Net zo goed als dat het hele leven hen overkomt.
De, voor Saskia Noort typerende, korte staccato, zinnen geven het boek meer vaart. Op naar het onvermijdelijke einde. Jammer genoeg wel met cliché's én een overbodige epiloog. Het had alles bij elkaar wel iets verrassender gemogen met wellicht een donkere/zwarte twist.
In Koorts laat Saskia Noort zien waar ze goed in is: een bepaalde groep mensen in een bepaalde tijd op een bepaalde plaats schilderen. Geen zachte pasteltinten, maar harde, felle kleuren met scherpe lijnen.