Nooit vergeten van Nicci Gerrard is een boek om niet snel te vergeten

Samen met echtgenoot Sean French schrijft Nicci Gerrard spannende thrillers onder de naam Nicci French. Het grootste gedeelte van die thrillers gaat over gewone vrouwen die in ongewone en gevaarlijke situaties terechtkomen.

In Nooit vergeten, de nieuwste solo roman van Nicci Gerrard, is de hoofdpersoon, Isabel Hopkins een gewone vrouw die van de een op de andere dag in een ongewone situatie terecht komt. Zij, haar man Felix en drie kinderen vormen een standaard middenklasse gezin. Ze wonen op het Engelse platteland. Zij is onderwijzers, hij is verbonden aan de universiteit. De drie kinderen zijn gezond en voorbestemd voor de universiteit en bijbehorende goede banen.

Tot die ene noodlottige dag. Zoon Johnny studeert sinds kort in een andere stad en heeft ruim een week niets van zich laten horen. Op aandringen van Isabel gaat Felix op onderzoek uit, om te ontdekken dat hun zoon Johnny is verdwenen. Op de universiteit had hij gezegd naar huis te gaan vanwege een ziek familielid. Vanaf dat moment staat het leven van Isabel en Felix op z’n kop. Een speurtocht begint: in eerste instantie rondbellen met vrienden en kennissen en later gevolgd door een grote zoektocht in Londen door alle vrienden, familieleden en kennissen van Johnny en zijn ouders. Johnny wordt niet gevonden en blijft vermist. Wat blijft zijn twee ouders die nauwelijks met het gemis om kunnen gaan. Isabel blijft maar eten koken voor iedereen zonder zelf wat te eten. Ze verandert in een schriel vogeltje dat zo verward is dat ze haar truien binnenste buiten draagt. Felix sluit zich fysiek en geestelijk op in zijn werkkamer. De eerste weken na Johnny’s verdwijning speurt hij koortsachtig naar aanwijzingen op Johnny’s computer. Daarna breidt hij zijn zoektocht uit en zoekt hij alles op over verdwenen personen. In een paar jaar tijd wordt Felix een expert Vermiste personen en puilt zijn kamer uit van de knipselmappen die hij hierover bijhoudt.
Ondertussen hebben Isabel en Felix door hun immense verdriet weinig aandacht voor hun dochters Tamsin en Mia. Voor Tamsin is het niet zo erg. Zij studeert en woont op zichzelf in een andere stad ten tijde van de verdwijning van Johnny. Vlak erna ontmoet ze de liefde van haar leven en verdwijnt het verdriet onder dit nieuwe geluk.
Mia raakt wel beschadigd, door het gebrek aan aandacht voor haar en haar verdriet. De ouders gaan zo op in hun verdriet dat ze haar bestaan helemaal lijken te vergeten. Mia trekt zich terug in zichzelf. Ze krijgt vele kortdurende relaties met mannen die ze evenzo snel weer verbreekt als de man in kwestie te dichtbij komt.
In Nooit vergeten laat Nicci Gerrard met veel compassie en mededogen zien wat een vermissing doet met de achterblijvers. Zij moeten het gemis en het verdriet een plek zien te geven en ondertussen doorgaan met leven. Iets wat niet eenvoudig is.
Met een onderwerp als dit is het lastig balanceren. Enerzijds is het noodzakelijk dat er veel ruimte is voor de gevoelens van de hoofdpersonen zodat de lezer kan meeleven en meelevend kan zijn. Aan de andere kant loert het gevaar van de sentimentaliteit. Het mag er niet te dik boven op liggen. Dan worden personages een karikatuur van zichzelf en doen de gevoelens niet echt aan. De weegschaal slaat voor Gerrard door naar de goede kant. Het oneindige verdriet van Isabel, de obsessieve speurtocht van Felix en de terechte verwijten van Mia zeven jaar later brengt Gerrard overtuigend en herkenbaar in beeld.
Nooit vergeten is een prachtig boek om niet snel te vergeten.


Deze recensie staat, in een ingekorte versie, in BOEK nr. 6 november/december 2011.