De gevangene van de hemel is het derde deel van de succesvolle romancyclus van de Spaans/Amerikaanse auteur Carlos Ruiz Zafon, waarin eerder Schaduw in de wind en Het spel van de engel verschenen. Het boek laat zich prima lezen zonder de andere delen gelezen te hebben. Al maakt het boek wel nieuwsgierig naar het eerdere werk van deze schrijver.Ten tijde van het Franco-bewind (1939-1975) in Spanje verdwenen vele tegenstanders vaak zonder proces in de gevangenis. Slechts weinigen verlieten die levend. Fermin Romero De Torres was een van hen. Hij vertelt in 1957 aan Daniel Sempere over zijn tijd in de gevangenis en over de mannen met wie hij in 1940-41 achter de tralies zat. Nadat Fermin klaar is met het vertellen van zijn verhaal zal het leven van Daniel nooit meer hetzelfde zijn, zo’n grote impact heeft het op hem. Tot dan toe was hij een min of meer gewone boekverkoper in de ouderwetse boekwinkel van zijn vader. Daniel is getrouwd met de mooie Beatriz en vader van een klein zoontje, genaamd Julian. Hij is vastbesloten de waarheid te achterhalen.
De gevangene van de hemel is beslist geen thriller, wel is het een fantastisch goed geschreven spannende roman van een meesterlijk verteller. Moeiteloos neemt Zafon de lezer mee naar het Barcelona van 1940 en van 1957. Hij laat de lezer angst, liefde, gedrevenheid en wil tot overleven voelen. Zijn taalgebruik is bloemrijk en vol, zonder dat dit de spanning uit het verhaal haalt. Het verhaal is vaak heftig, en als broodnodig tegenwicht heeft Zafon spitse, lichtvoetige humor gebruikt. Die komt vooral terug in de dialogen van Fermin. Deze man heeft een bijzondere manier van uitdrukken, prachtig zoals hij de dingen benoemt en beschrijft.
De gevangene van de hemel is een boek om in een lange adem uit te lezen en doet verlangen naar de twee vorige delen uit de romancyclus.
Deze recensie is ook te lezen op www.crimezone.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten