Rond verschijning veroorzaakte de 'bangaroman voor jongeren', Prinses Lolly voor veel ophef. Het omslag lijkt bedoeld om te provoceren. Gekeken vanaf een afstandje is duidelijk een tepel te zien. Prinses Lolly is de naam die hoofdpersoon Janneke zichzelf heeft gegeven. Deze puber vindt zichzelf en haar leven als Janneke saai en nietszeggend. Als Prinses Lolly durft ze alles met name op seksueel gebied. Ze denkt de hele dag aan niets anders dan seks. Deze obsessie deelt ze met Edwin, de sufste jongen van haar klas en met Cecile, haar beste vriendin en zelfverklaard zusje. Met beiden experimenteert ze er uitgebreid op los. Hun seksuele experimenten worden expliciet beschreven. Het hoogtepunt van het verhaal eindigt als dieptepunt als ze tevergeefs probeert haar leraar Nederlands te versieren.
Prinses Lolly is een opvallend, bijzonder boek. Bastiaan de Wit neemt geen blad voor de mond en noemt alle handelingen en lichaamsdelen bij de naam. Het taalgebruik en het verhaal zijn grof en net als de seks liefdeloos. Het boek lijkt vooral geschreven om te shockeren.
Prinses Lolly is in twee opzichten een snel geschreven boek. Het verhaal laat zich in een paar uurtjes uitlezen door de soepele zinnen. In de tweede plaats was er met wat meer tijd en aandacht iets van te maken geweest wat wel goed is. Nu is verhaal te simpel en ontbeert het diepgang. De, door de lezer verwachtte, ontwikkeling van de personages blijft helaas uit. Prinses Lolly, Edwin, Cecile en de anderen blijven eendimensionaal en oppervlakkig.
Desondanks is het goed om dit verhaal te lezen en zo te ontdekken hoe volwassen mannen denken over de manier waarop pubers seksualiteit beleven. En om te weten waar al het gedoe over ging. Much ado about nothing…
Een ster voor de moeite.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten