Bij spannende korte verhalen moet ik altijd aan de geweldige korte verhalen van Roald Dahl denken. De onovertroffen spanningsopbouw, vlot en doeltreffend geschreven, op een wrange manier humoristisch en vooral de altijd weer verrassende twist op het laatst.Met dit in mijn achterhoofd heb ik de spannende verhalenbundel Stervensuur gelezen. Het is een halfom bundel geworden. Sommige verhalen zijn goed en geslaagd voor de Dahl-test. Andere verhalen zaaien enkel verwarring, zonder spanning op te roepen. Het blijven vage verhalen zonder plot. Zoals bijvoorbeeld De pure waarheid van Marcel Möring en Koude steen van Rob van Essen. Jammer in potentie is laatstgenoemde een goed verhaal over de onbekende man in het ziekenhuis.
Het verhaal Skimmen van Christiaan Weijts heeft een goede plot. In de manier waarop hoofdpersoon Werkers besproken wordt zit zeker humor. De twist op het eind wordt helaas teniet gedaan door het fictieve krantenbericht dat erna volgt.
Hoogtepunten in Stervensuur zijn de verhalen van Herman Koch en Wanda Reisel en Stine Jensen.
Herman Koch heeft zoals vaker in zijn romans, een hoofdpersoon gekozen die wat onsympathieke trekjes heeft. Koch slaagt met Wind uit het Noorden voor de Dahl-test voor de spanningsopbouw en de humor. De twist ontbrak.
Het verhaal Met vreemde mannen mee van Wanda Reisel is vlot geschreven en vooral goed vanwege de originele manier van wraakneming van de hoofdpersoon. Verrassend.
Verreweg het best verhaal is Tosca van Stine Jensen vanwege de sterk oplopende spanning en de geweldige twist als besluit.
Mijn conclusie: het is niet eenvoudig om een goed spannend verhaal te schrijven, slechts weinigen slagen erin. Desondanks heb ik de bundel met veel plezier gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten