Goede buren van Ruth Rendell: meesterlijke beschrijvingen

In Goede buren, het nieuwe boek van Ruth Rendell hebben veel bewoners van Lichfield House iets te verbergen. Nieuwe bewoner Stuart is stiekem verliefd op het mooie Aziatische overbuurmeisje. Het lukt hem echter niet om van Claudia, zijn parasiterende minnares, af te komen. De huismeester kijkt graag naar spelende kinderen, het liefst meisjes met opwaaiende rokjes. Marius durft Rosie niet te vertellen dat ze ooit een one-nightstand hebben gehad en dat hij nu verliefd op haar is. De meeste buren komen op het housewarmingfeest van Stuart. Niet omdat ze hem aardig vinden, maar omdat ze verliefd op hem zijn, de drank gratis en overvloedig aanwezig is of gewoon uit beleefdheid. Het feest eindigt abrupt als de boze echtgenoot van Claudia verhaal komt halen.

Goede buren van Ruth Rendell is geen standaardthriller. Het tempo ligt laag. De onvermijdelijke moord is geen hoofdzaak maar bijzaak. De dader wordt aan het einde bijna terloops onthuld. Bijna alle buren komen in aanraking met criminaliteit, zoals pedofilie, huiselijk geweld en fraude. Desondanks is Goede buren geen extreem gewelddadig boek, al hangt een constante dreiging van geweld boven het boek.
Ruth Rendell richt de schijnwerpers op de schaduwkanten van de personages. De beschrijvingen van de buren en het leed dat ze zichzelf aandoen zijn meesterlijk. Zonder ze overigens te (ver)oordelen, dat laat Ruth Rendell over aan de lezer.
Lezers die op zoek zijn naar een bloedstollende pageturner kunnen Goede buren beter laten liggen voor degenen die willen genieten van goed geschreven (misdaad)roman met een inktzwart randje.

Deze recensie is ook te lezen in BOEK p. 63, nr. 3 jaargang 9 mei/juni 2012