Lisette Stavorinus woont zelf in het Gooi. Al zal ze wat overdreven hebben in
het neerzetten van de personages, toch zal Het Reservaat een redelijk goed
beeld geven van het rijke Gooische leven.
De oppervlakkigheid van de vriendinnenclub van Amanda is huiveringwekkend, evenals het gedachteloos smijten met geld. Alles draait om uiterlijk vertoon: Jessica hoort er pas echt bij als ze de goede kleding en het juiste kapsel heeft.
De eerste driekwart van het verhaal is een uitgebreide beschrijving van het Reservaat, diens bewoners en Jessica’s aanpassing aan het nieuwe leven hier. Weinig thrillerelementen te bekennen in dit deel, afgezien van een wat vreemde gebeurtenissen zoals de waarschuwing van Maaike, een verwarde vrouw die in de tuin loopt en het ongeluk van Victor. Deze gebeurtenissen zorgen hooguit voor wat onrust, niet voor echte spanning zoals je dat verwacht in een thriller.
Pas op het allerlaatst als iedereen zijn of haar masker heeft afgegooid, wordt Het Reservaat echt spannend en blijft dat dan tot de laatste bladzijde.
Is dit erg? Het hangt er van af om welke reden je dit verhaal leest. In het geval je een jurylid bent voor bijvoorbeeld de Gouden Strop of Diamanten Kogel of een hardcore liefhebber van echte thrillers dan zal je Het Reservaat al snel terzijde schuiven, na er het label geen echte thriller of vrouwenthriller er op geplakt te hebben. Ben je echter een fervent lezer van de thrillers van Suzanne Vermeer, Linda van Rijn, Saskia Noort, Loes den Hollander of van de Crime Compagnie dan zal je dit boek met plezier lezen. Goed dat er in Nederland zo veel te kiezen valt, dat er voor elk wat wils is.
De oppervlakkigheid van de vriendinnenclub van Amanda is huiveringwekkend, evenals het gedachteloos smijten met geld. Alles draait om uiterlijk vertoon: Jessica hoort er pas echt bij als ze de goede kleding en het juiste kapsel heeft.
De eerste driekwart van het verhaal is een uitgebreide beschrijving van het Reservaat, diens bewoners en Jessica’s aanpassing aan het nieuwe leven hier. Weinig thrillerelementen te bekennen in dit deel, afgezien van een wat vreemde gebeurtenissen zoals de waarschuwing van Maaike, een verwarde vrouw die in de tuin loopt en het ongeluk van Victor. Deze gebeurtenissen zorgen hooguit voor wat onrust, niet voor echte spanning zoals je dat verwacht in een thriller.
Pas op het allerlaatst als iedereen zijn of haar masker heeft afgegooid, wordt Het Reservaat echt spannend en blijft dat dan tot de laatste bladzijde.
Is dit erg? Het hangt er van af om welke reden je dit verhaal leest. In het geval je een jurylid bent voor bijvoorbeeld de Gouden Strop of Diamanten Kogel of een hardcore liefhebber van echte thrillers dan zal je Het Reservaat al snel terzijde schuiven, na er het label geen echte thriller of vrouwenthriller er op geplakt te hebben. Ben je echter een fervent lezer van de thrillers van Suzanne Vermeer, Linda van Rijn, Saskia Noort, Loes den Hollander of van de Crime Compagnie dan zal je dit boek met plezier lezen. Goed dat er in Nederland zo veel te kiezen valt, dat er voor elk wat wils is.
Het
Reservaat was voor mij een heerlijk tussendoortje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten