Inferno van Dan Brown: een rit in een achtbaan

Tijdens zijn lezing in de Amsterdamse Stadsschouwburg vertelde Dan Brown dat zijn fascinatie voor religie en wetenschap al in zijn jeugd was ontstaan. Zijn vader was wiskundeleraar en man van de wetenschap, die overal wel een rekensom in zag. Daarentegen was zijn moeder een religieuze vrouw. Zij was kerkorganiste en hielp actief mee in de kerk. Iedere zondag zat Dan Brown in de kerk. De donuts die hij dan onbeperkt mocht eten, maakten het voor hem de moeite waard, zei hij met een knipoog. Eerst dacht Dan Brown dat hij een keuze moest maken tussen religie of wetenschap. Nu weet hij dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten. Beiden willen in zijn visie een verklaring geven voor de vele filosofische vragen die de mens heeft.  Het Vaticaan deelt die mening niet. Na De Da Vinci Code zijn de verhoudingen wat gespannen. In Inferno maakt Dan Brown hier een paar grapjes over.
Het Inferno, waar het boek naar verwijst, slaat zowel op Dante´s hel uit de Divina Comedia als de hel die op aarde zal ontstaan als de bevolkingsgroei in het huidige tempo blijft doorgaan. In een werkelijk gruwelijke grafiek laat Brown zien hoe de wereldbevolking is gegroeid van 1 miljard mensen begin 19^e eeuw tot bijna 8 miljard nu, iets meer dan 200 jaar later. Robert Langdon raakt ongewild getrokken bij de zoektocht naar de schurk die het Inferno van Dante wil gebruiken om deze enorme bevolkingsgroei te stoppen.

Inferno begint als Langdon bijkomt in een ziekenhuis en geen idee heeft waar hij is of weet wat er is gebeurd. Hij herinnert zich flarden over een ontmoeting met een vrouw met lang zilvergrijs haar die een slangamulet om haar hals draagt. Ze zegt hem:  ‘zoekt en gij zult vinden’.

Al snel wordt duidelijk dat hij niet veilig is in het ziekenhuis. Net op tijd kan hij vluchten met de jonge dokter Sienna Brook, die hem meeneemt naar haar appartement. Hier ontdekt hij dat er iets in zijn colbert is genaaid en dat dit de reden voor de achtervolging was. Het is een soort projector waarmee hij aangepaste afbeelding kan zien van Dante’s Inferno. De afwijkingen vormen een woord dat een volgende aanwijzing is in de speurtocht naar de geheimzinnige man.
Zoals gebruikelijk bij Dan Brown, volgt hierna de achtbaan vol spannende gebeurtenissen, wordt alles op z’n kop gezet en aan het einde van de rit stap je flink door elkaar geschud uit. Deze keer stap je ook een stuk wijzer uit, in het werkelijk beangstigende besef dat de grafiek over de bevolkingsgroei beslist geen fictie is, maar echt.

Het minpunt dat bij alle boeken van Dan Brown wordt genoemd is er nu ook. De personages zijn en blijven bordkarton en missen enige diepgang. Ook in Inferno zal je Robert  Langdon niet echt leren kennen. Hij blijft een oppervlakkig personage zonder psychologische diepgang. Het hindert overigens niet het leesplezier.

Inferno is een onvervalste Dan Brown thriller met vertrouwde ingrediënten zoals wetenschappelijke feiten, intrigerende kunst, oude boeken, zaken waar meer achter zit dan op het eerste gezicht lijkt, een originele plot en niet te vergeten professor Langdon. Dit alles combineert Brown tot een boeiende, bloedstollende pageturner die zich achter elkaar laat uitlezen.