Intuïtie van Isabel Bodar: een snelle maar bizarre thriller

Een van de dingen waar ouders het meest bang voor zijn, is de ontvoering van hun kind. Niet weten waar je kind is, of het pijn heeft en of het nog leeft.
Het overkomt Anne Blom. Ze komt aan het einde van de dag haar achtjarige dochter Femke ophalen van de naschoolse opvang. Tevergeefs want Femke is verdwenen. Na lang zoeken, blijft er maar een optie over: Femke is ontvoerd. Het is het begin van een zenuwslopende race tegen de klok, want de statistieken wijzen uit dat de meeste kinderen binnen een dag na ontvoering worden vermoord door hun ontvoerder. De politie zet alle mogelijke middelen en mensen in om Femke tijdig op te sporen. Voor Anne is er een belangrijke taak, zij moet bedenken waarom Femke is ontvoerd. Is zij een willekeurig slachtoffer of is er iemand uit het verleden van Anne die wraak wilt nemen op Anne via Femke?
Intuïtie laat zich lezen als een echte pageturner. Het boek heeft een moordend hoog verhaaltempo. De lezer wil alleen maar weten of Femke op tijd gevonden wordt. Het kat- en muisspel tussen politie en ontvoerder brengt Bodar goed en overtuigend in beeld. Bij de lezer zorgt het voor nagelbijtende spanning.
De snelle actie gaat helaas wel ten koste van de psychologische diepgang bij de personages. Dit is iets wat de beste kan overkomen, neem bijvoorbeeld de personages in de thrillers van Dan Brown. In Intuïtie blijven de personages oppervlakkig, hun emoties komen niet goed uit de verf. Er is geen gelegenheid om Anne goed te leren kennen en te lezen over de gevoelens van verdriet en angst die je zou verwachten bij een moeder wiens kind is ontvoerd. Het motief van de ontvoerder blijft vaag en is niet overtuigend genoeg.
Daarnaast is het bizar om te lezen over de preoccupatie van een rechercheur met seks en mooie vrouwen. Op zijn minst nogal onprofessioneel, ook al is het een man van vlees en bloed. De beschreven seksscènes zijn grof en zeer expliciet beschreven. Het maakt het boek rauw en hard. In combinatie met de ontvoering van een kind en de angst van de moeder schuurt het.
Ondanks het voorgaande, leveren de vlotte pen van Bodar, de goede spanningsopbouw en de snelheid van de plot een goede, maar bizarre thriller op. Het laat zien dat debutante Isabel Bodar genoeg talent heeft om een spannende thriller te schrijven. Hopelijk gebruikt ze haar talent om in haar volgende boek meer aandacht te schenken aan geloofwaardigheid van de personages en de psychologische diepgang. Dan gaat het helemaal goed komen met haar thrillers.