dinsdag 2 april 2013

In vredesnaam van Daniëlle Hermans: intrigerende geheime vrouwenclub

In april 2013 is het precies 300 jaar geleden dat de Vrede van Utrecht werd gesloten, na vele maanden van onderhandelen tussen gezanten van onder andere de Republiek, Pruisen, Frankrijk en Engeland. Daniëlle Hermans schreef voor deze gelegenheid de thriller In vredesnaam, waarin ze vertelt hoe volgens haar de onderhandelingen verliepen. In haar theorie verzamelde de goed opgeleide Utrechtse vrouw Aleide Cuperus een groep gelijkgestemde vrouwen om zich heen die op de achtergrond, zonder dat de mannen het in de gaten hadden, de onderhandelingen gunstig beïnvloedden. Anno 2013 zou er nog steeds een geheimzinnige vrouwenclub actief zijn. Vlak voor de grootse viering van 300 jaar Vrede van Utrecht worden vermoorde vrouwen gevonden in de Utrechtse kerken. Rechercheurs Nicole Hessels en Rob van Helden krijgen de opdracht deze moorden op te lossen voordat de festiviteiten van start gaan. Al snel ontdekken ze een verband tussen de moorden, maar of ze daarmee de moordenaar kunnen is vinden is nog maar de vraag.

Daniëlle Hermans is uitgebreid het archief en de bibliotheek ingedoken voor deze thriller, en heeft een interessant stuk geschiedenis boven tafel gehaald. De door haar verzonnen vrouwenclub heeft ze er vakkundig tussendoor gevlochten. Haar beschrijving van het verborgen gangenstelsel onder Domplein en de andere kerken in het Utrechtse kerkenkruis komt realistisch over. Eenieder, die wel eens in de kelder van het café in de hoek van het Domplein is geweest, zal beamen dat het op zijn minst een plausibel gegeven is.

Daniëlle Hermans heeft ware feiten en verzonnen details en een fictief heden verweven tot een gedegen historische thriller. De theorie van de vrouwenclub is intrigerend, vrouwen die al 300 jaar achter de schermen aan de touwtjes trekken en zo hun onzichtbare invloed uitoefenen op de loop van de wereldgeschiedenis.

Tot slot een klein storend detail. Het taalgebruik en zinsopbouw in de dialogen zijn in het verleden en het heden precies hetzelfde. Het doet anachronistisch aan. Jammer, want andere zinsneden en woorden voor dialogen in het verleden hadden het boek naar een hoger plan getild.

Desondanks is In vredesnaam een vlot geschreven, lekker weglezende, spannende, historische thriller.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten