De zwarte doos van Michael Connelly: alles klopt in dit verhaal

Tijdens de rellen in 1992 brandde Los Angeles letterlijk. Er vielen ruim 50 dodelijke slachtoffers. Sommige door auto-ongelukken, veroorzaakt door de chaotische situaties op de wegen. Vele anderen kwamen om het leven door kogels. Bendes zagen de rellen als een goede mogelijkheid om ongemerkt af te rekenen met rivalen.

In De zwarte doos van Michael Connelly rent Harry Bosch tijdens de rellen van de ene plaats delict naar de andere. Tijd voor uitgebreid onderzoek op de pd is er niet, want het volgende slachtoffer op een andere pd ‘wacht’ al op Harry en zijn collega’s. Tijdens het hoogte-, dan wel dieptepunt van de rellen, wordt Harry opgeroepen om naar een opvallend slachtoffer te gaan. In een donkere steeg ligt het lichaam van Anneke Jespersen, een jonge Deense fotografe. Het lijkt een typisch geval van iemand die op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats was. Ook ditmaal heeft Harry geen tijd voor een uitgebreid onderzoek en dat blijft in dit geval nog jaren knagen bij hem.
In 2012, wanneer de 20e verjaardag van de rellen nadert, besluit Harry deze cold case te openen. Het is wat hij doet is op zoek gaan naar de zwarte doos. Het bewijsstuk dat het omslagpunt wordt van de zaak, waardoor alles in beweging komt en de zaak opgelost kan worden. Het is het wapen waarmee de journaliste is vermoord. Na enig speurwerk in databases en een stevige ondervraging in een gevangenis, komt Bosch te weten dat het wapen de afgelopen 20 jaar door een bende is gebruikt bij afrekeningen. Aan hem nu de taak om te achterhalen of Anneke Jespersen door deze bende is vermoord of dat hij de dader toch in een andere richting moet zoeken.
De zwarte doos is de 25e thriller van Michael Connelly en dat is in positieve zin te merken. Het is een buitengewoon goede en spannende thriller die er om schreeuwt om in een keer uitgelezen te worden. Alles klopt aan het verhaal: plot, spanningsopbouw, personages, realisme etc. Michael Connelly is terecht een van werelds beste thrillerschrijvers. Vakkundig neemt hij de lezer mee naar de rellen in 1992 en geeft deze het gevoel er zelf bij te zijn. Prachtig zoals Harry Bosch zich ook in dit boek door niets en niemand van het onderzoek laat halen. Zelfs niet door het nieuwe ‘Bureau Professionele Kwaliteitsbewaking’, voorheen Interne Zaken genaamd. Harry Bosch is vastbesloten te achterhalen wie in 1992 Anneke Jespersen heeft vermoord en welk motief diegene had.
De methodes die Harry en zijn collega’s gebruiken om getuigen aan het praten te krijgen en om een huis binnen te komen zonder huiszoekingsbevel zijn op z’n minst opmerkelijk en in zekere zin ook humoristisch. Een leuk detail is dat het gezochte wapen zich bevindt in een kletsnatte plastic tas. Harry Bosch denkt onmiddellijk dat ook deze crimineel de film The Godfather heeft gezien en het wapen in de stortbak van de wc had verstopt. Niets is echter minder waar. De vrouw des huizes haalde het wapen uit de lekbak van de wasmachine.
Op privégebied gaat het geleidelijk aan beter met Harry. De zorg voor zijn puberdochter Maddy gaat hem stukken beter af dan eerder, al laat hij nog wel eens een steekje vallen. Zijn relatie met Hannah Stone blijft moeizaam, maar beiden doen ze hun best om de relatie te behouden. De humor die Michael Connelly hier en daar rondstrooit, zorgt op de goede momenten voor een luchtige toon.
Het is te hopen dat het nog lang duurt voordat Harry Bosch definitief met pensioen gaat en dat er nog vele thrillers zoals De zwarte doos mogen volgen.